چین در حال طراحی نسل جدید قطارهای پرسرعتی است که می‌توانند مسافران را با سرعت 500 کیلومتر بر ساعت و بارها را با سرعت 250 کیلومتر بر ساعت جابه‌جا کنند. چرخ‌های این قطارها قابلیت کار روی هر خط ریلی که در جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد را دارند. بر اساس طرح بلندپروازانه‌ای که دولت چین در دست اجرا دارد و از سال جاری میلادی آغاز شده است، این کشور در حال ابداع قطارهایی است که بر پایه یک سیستم نیرومحرکه هیبریدی کار می‌کنند. بنا به گفته جیا لیمین، استاد دانشگاه پکن، این سیستم امکان آن را فراهم می‌آورد که قطار با سرعت بسیار بالایی حرکت کند. به گفته وی چین با استفاده از فناوری‌های پیشرفته و شبکه گسترده ریلی تجربه آن را خواهد داشت که در شبکه‌های قطارهای پرسرعت جهان در متفاوت ترین آب و هوا و شرایط جوی از صحراها گرفته تا فلات‌های کوهستانی و جنگل‌های پرباران اپراتوری سیستم ریلی را برعهده گیرد. این نسل جدید از قطارها توانایی بی نظیری در انطباق با هرگونه شرایط جوی در هر نقطه از جهان را دارا هستند.

به گزارش شبکه سی‌ان بی‌سی، شبکه راه‌آهن پرسرعت چین طوری طراحی شده که در زمستان‌های سخت استان‌های شمال شرقی که گاهی دمای هوا در آنها به 40 درجه سانتیگراد زیر صفر می‌رسد و در بلندترین ارتفاعات جهان در منطقه خودمختار تبت و در صحراهای مرزهای غربی قادر به ارائه بی نقص خدمات است. چین در تلاش است تا با بهره‌گیری از برتری‌هایی که در حوزه قطارهای پرسرعت دارد، به یک برتری تکنولوژیک نسبت به آمریکا، ژاپن و اروپا دست یابد. بنا به گفته استاد جیا که ریاست طرح توسعه قطارهای پرسرعت چین را برعهده دارد، در حال حاضر طول خطوط قطارهای پرسرعت چین به 20 هزار کیلومتر می‌رسد که این مقدار 60 درصد از شبکه راه‌اندازی شده در کل جهان را شامل می‌شود. بر اساس طرح جدید دولت چین قرار است طول این خطوط ریلی در سال 2020 به 30 هزار کیلومتر و در سال 2030 به 45 هزار کیلومتر برسد.
شینکاسن ژاپن، نخستین خط ریلی پرسرعت جهان از سال 1964 به شبکه‌ای 2هزار و 765 کیلومتری گسترش یافت و حالا قادر است پذیرای قطارهایی با حداکثر سرعت 320 کیلومتر بر ساعت باشد. این حداکثر سرعت برای خطوط ریلی کوچکتر شینکاسن تنها 130 کیلومتر بر ساعت است. طرح جدید چین در سال 2004 آغاز شد، زمانی که وزارت راه آهن این کشور مزایده‌ای را برای ساخت یک قطار پرسرعت با سرعت معمول 200 کیلومتر بر ساعت و حداکثر سرعت 350 کیلومتر بر ساعت برپا کرد. شرکت‌های خارجی که به این مزایده پاسخ دادند، شامل شرکت صنایع سنگین کاواساکی ژاپن، بمباردیر کانادا، زیمنس آلمان و آلستوم فرانسه بودند که باید با شرکای چینی سرمایه‌گذاری مشترک می‌کردند و تکنولوژی خود را در اختیار چینی‌ها قرار می‌دادند.
سه سال بعد، نخستین نمونه از این قطارهای پرسرعت به نام سی‌آراچ 1 ای، که سرعتی بالغ بر 250 کیلومتر بر ساعت داشت، وارد خط مونتاژ شد. بنا به گفته پروفسور جیا، از آن زمان به بعد شرکت‌های چینی مشغول جذب و هضم فناوری‌های خارجی‌ها بوده‌اند و طی این فرآیند به ابداعاتی نیز دست یافتند. در حال حاضر شرکت‌های ریلی چینی قرارداد پروژه‌های فرامرزی خطوط ریلی قطارهای پرسرعت به طول 3 هزار کیلومتر را در دست دارند. این شرکت‌ها به سرکردگی شرکت دولتی راه‌آهن رولینگ استاک چین، قراردادهایی را با خارجی‌ها به امضا رسانده‌اند تا بر اساس آنها در کشورهای ترکیه، اندونزی، تایلند و روسیه قطارهای پرسرعت را راه‌اندازی کنند. علاوه بر این، چینی‌ها در مزایده پروژه قطارهای پرسرعت مالزی، آمریکا و آمریکای جنوبی نیز شرکت کرده‌اند.
بر اساس روند فعلی که شاهد آن هستیم، به‌نظر می‌رسد چین که زمانی خود واردکننده تکنولوژی قطارهای پرسرعت بود و با ملزم ساختن شرکت‌های خارجی سرمایه‌گذار در این کشور برای سرمایه‌گذاری مشترک و در اختیار گذاشتن تکنولوژی‌هایشان قصد داشت از آنها بیاموزد، امروز تا جایی پیشرفت کرده که دیگر کشورها خود را نیازمند استفاده از مهارت‌ها و تکنولوژی چین در عرصه قطارهای پرسرعت می‌بینند. پروفسور جیا می‌گوید که حالا ابداعات استفاده از سیستم‌های نیرومحرکه هیبریدی که از خطوط انرژی الکتریسیته بهره می‌گیرد و با باتری و موتورهای دیزلی پشتیبانی می‌شود، به مزیت نسبی صنعت ریلی چین تبدیل شده است. چین همچنین طرح‌هایی را برای تولید نسل بعدی قطارهای پرسرعت که سرعتشان به 600 کیلومتر بر ساعت بالغ می‌شود در دست دارد. همه اینها بخشی از طرح چین موسوم به «یک کمربند یک جاده» است که در آن قرار است جاده ابریشم سابق دوباره راه‌اندازی شود و در آن از سرعت‌های مختلف قطارها نیز استفاده خواهد شد.